Geen sint, maar al wel Kerstfeest...

Deze week was de laatste schoolweek van de kinderen. We hebben afgelopen vrijdag kerst gevierd op de laatste schooldag met alle kinderen van Noah's ark en de kinderen uit omliggende dorpjes die op school zitten. Wat een ervaring, alle vaders en moeders waren ook uitgenodigd. Elke klas deed een optreden met muziek, en heel veel dansen, en toneelstukjes, echt heel leuk. De kinderen kregen allemaal een soort kerstpakket met cadeautjes mee naar huis, voor de kinderen uit de dorpen zit daar bijvoorbeeld ook als extra zeep en tandpasta bij.

Ik heb van de week heel wat uurtjes in de kliniek doorgebracht erg leuk allemaal. Het gaat er hier soms echt heel anders aan toe als in Nederland. Van de week hadden we een jongen die met een Pajang (groot kapmes) in zijn teen had gesneden. Deze teen was daardoor gespleten, erg pijnlijke bedoening. Nu kwam deze jongen nadat hij in het ziekenhuis was geweest voor een rontgenfoto, terug bij ons in de kliniek. De teen was gelukkig niet gebroken maar moest wel weer rechter gezet worden en goed schoongemaakt. Nu ja verdoving hebben ze niet, dus de vader van deze jongen ging bovenop zijn zoon zitten zodat deze niet weg kon. En zo werd zijn teen verzorgd en behandeld, je snapt wel dit ging onder luid geschreeuw. Ondertussen stonden er +/- 6 mensen voor het open raam toe te kijken terwijl wij bezig waren, erg bizar. Deze week is er een nieuwe dokter bij het team gekomen, en dat was echt geen weelde. Want de arts die er al werkte, woont op het terrein en werkte eigenlijk alle dagen en werd ook vaak opgeroepen, dus dat was erg zwaar voor haar.

Erik is deze week klaar met de tafels repareren een behoorlijke klus maar het zit erop. Volgende week zullen we allebei mee gaan werken met het vakantieprogramma om de kinderen tijdens de vakantieperiode ook iets leuks aan te bieden. Daarnaast zal ik nog wel veel in de kliniek zijn en op de baby afdeling meehelpen.

Afgelopen week op kraamvisite geweest bij de schoonmaakster van de kliniek. Ze werkt op Noah's ark zodat haar kinderen naar school kunnen. Echt een hele leuke en vrolijke vrouw. Ze woont net buiten de poort van Noah's ark, in één kamertje. Ze heeft twee eenpersoonsbedden waar ze samen met haar 4 kinderen leeft. Ze was echt superblij dat we bij haar langs kwamen en we moesten dan ook even bij haar binnen komen. Ik had een schattig jurkje meegenomen (gemaakt door moeders van Driel) voor de baby, zij vond het prachtig. Maar na een tijdje zei ze; ik vind het erg leuk, maar het is eigenlijk een jongetje... bloos bloos. Ik dacht dat het een meisje was omdat hij roze doeken om had, nu ja dat maakt hier natuurlijk helemaal niet uit ze zijn al blij als ze iets hebben. Dus ik ga van de week nog een keer terug met jongens kleren.
We waren echt onder de indruk van de gastvrijheid en vriendelijkheid van deze vrouw, terwijl ze het echt niet breed hebben, echt beschamend.

Gisteren zijn Erik en ik met Elske ( andere NL vrijwilliger) naar Kampala geweest. De hoofdstad van Oeganda. Eerst met een lokale taxibus daarheen, en met de brommer zijn we daar rond gereden, dat alleen is een belevenis op zich. Wij zijn daar naar een erg luxe winkelcentrum geweest, we konden daar echt alles kopen. Heerlijke cappuccino op het terras gedronken, echt ook weer ff genieten. Daarna zijn we met de brommer naar een afrikaanse craftmarkt geweest. Een markt waar handgemaakte afrikaanse souvenirs zijn, die door lokale mensen worden gemaakt. Echt erg mooi allemaal!

Nog een klein verhaaltje van Erik,
Afgelopen week even naar Mukono geweest. Ik kwam een taxi tegen, dus heb ik die maar genomen in plaats van een brommer. Echter na 500 meter stopte hij omdat er een groep mensen op straat liep. Ik dacht nu zal je het hebben, want we waren gewaarschuwd dat er soms een demonstratie is of een voetbalrel of iets dergelijks waarin nogal eens iets gemold wordt. En deze muzungu zat precies voor een open raam met de conducteur half op schoot dus ik kon geen kant op. Ik dus maar zo neutraal mogelijk naar buiten zitten staren, terwijl er zo'n 140 man voorbij trok die wat liepen te schreeuwen en met stokken zwaaiden,en ook aardig wat drankjes op hadden. Maar gelukkig lieten ze mij met rust en konden we veilig verder naar Mukono. Later hoorde ik van mijn bouwmaat Onesimus dat er een besnijdenisfeest was, waarbij de mensen naar een stad lopen waar de besnijdenis word gedaan. En ja, het is dan een beste groep, er werden namelijk 4 jongens besneden. Dus dan heb je 4 familie's die onderweg een aardige hoeveelheid schijnen te drinken, weet je ook weer voor de volgende keer.